رفیق شفیق

بنام خداوند صاحب دلها

      مدتهای مدیدیه ، تو سایتها ناظر شاخ و شونه کشیدن و یکی بدو کردن در باره داریوش و کوروش و بحث در این باره ها هستیم.اینجا لازم دونستم تا بحثی ریشه ای رو در این باره پیش بکشم ، که در این مقطع تشریح بعضی مسائل خیلی واجب و ضروریه.

      نقطه قوت هر ملتی اتحاد و وحدت مردم اون کشور ، حول یه محوریه که برای اکثرت اون ملت قابل قبول و پذیرش باشه. وقتی ملتی وحدت تام و تمامی داشته باشه ، توپ هم اونا رو نمیتونه تکون بده. این پایه ی قوتیه که کشور بلطف گذشته ی سراسر پر حادثه و افتخار اونو بتدریج کسب کرده تا به این پایه رسیده.

     مذهب تشیع با توجه به تبعیت جامعه ی شیعی از مراجع تقلید در گذشته و تبعیت از فقیه اعلم جامع الشرایط در حال حاضر ، هسته قوی و محکم از اراده های مصمم و مستحکم و پویا رو تشکیل داده ، که دشمنان این ملت رو مستأصل و نا امید کرده.

     دشمنان ما در اتاق فکرها و جلسات مرتبی که دارند نقاط قوت و ضعف ملت ها رو مطالعه و بررسی می کنن و برای درهم شکستن این اتحاد و یکپارچگی ، طرحها و نقشه های رنگارنگی رو پیاده میکنن.

      خب بدیهیه که نقطه مقابل اتحاد ، تفرقه و فرقه فرقه کردن مردم به دیدگاهها و گرایشهای مختلفه ، که بنابر این نقشه باید صدها فرقه و دسته گوناگون ایجاد و تبلیغ بشه تا یکپارچگی و یکدستی ملت فرو بریزه.

      از گذشته های دور توسط استعمارگران ، دسته های اندکی از ملت رو تحت عناوین گوناگون از جمله ، بهائیت و حجتیه و درویش بازی و صوفیگری و توده ای و کومله و ترک و کرد و عرب و عجم و غیره بدست فرقه های مختلفی سپرده و اونها رو از مسیر حرکت عظیم و یکپارچه ملت جدا کردن.

      تازگی هم یه عناوین جدیدی رو روش کار میکنن و تلاش دارن عده ای رو با دلخوش کردن به این عناوین ، از پیکره ی واحد ملت جدا کنن ، تا در وقتی که جامعه رو تکه تکه و متفرق کردن ، اون ضربه کاری و اساسی رو که انتظارشو میکشن بزنن.

      از جمله ، خط ملیت و ملی گرایی و تمدن شاهنشاهی داریوش و کوروش رو تبلیغ و ترویج و دنبال میکنن. خب اینکه در این سرزمین مردانی خوب یا بد حکمرانی کردند ، چه قبل از اسلام و چه بعد از اون ، بحثیه که واقعیتی انکار ناپذیره و اعم از خوب و بدشون ، بالاخره یکپارچگی کشور رو حفظ کردن و اومده ، تا بدست ما رسیده.

      ارادت ما به پادشاهانی که خوب هم بوده اند و بعضأ موحد هم بوده اند و کارهای خوبی انجام داده اند ، با این وضعیتی که الان داریم منافاتی نداره و ما مردم ناسپاسی نبوده و نخواهیم بود ، خوب رو در جای خودش تحسین میکنیم و بد رو هم در جای خودش مذمت میکنیم ، اما این موضوع ، سبب این نمیشه که الان بیائیم دسته دسته و متفرق بشیم و هرکدوم یه بیرق ورداریم و بجون هم بیفتیم و اونی بشیم که دشمنان قسم خورده ی این سرزمین در آرزوی اون روزشماری میکنن.

      خلاصه ما به شاهان خوب و نجیب و موحد خودمون که برای پایه گذاری این کشور از جان و دل مایه گذاشتن افتخار میکنیم ، اما به دشمنا هم میگیم کور خوندین ، اگه فکر میکنید که این ملت شیعه رو ، که یکپارچه پشت سر اسلام و قرآن و تحت زعامت ولایت فقیه ، در مقابل شما دزدها و جنایتکارا وایساده ، میتونید با این حقه ها بتفرقه و تلاشی بکشونید کور خوندید ، چرا که " فالله خیرأ حافظا و هو ارحم الراحمین "  

یاهو

      خب ببخشید دیگه.با این پست مطالب تحت عنوان مترو مسکو تموم میشه.

قرار بود راجع به نورپردازی و سوژه عکاسی بنویسم.

      در مسکو و سن پطرزبورگ و چند کشور دیگه که سفر کردم ، نور پردازی بناهای تاریخی و دیدنی خیلی جلب توجه میکنه.این نورپردازی ، البته برای توریستها جذابیت بیشتری داره تا مردم خود اون شهرها. چونکه برای خود اونها تماشای تکراری بناها ، خالی از لطفه ولی نور پردازی یه بنا ، در دل شب تلاءلو و زیبایی دل نواز و خاطره انگیزی رو در یاد و خاطره یه توریست بجا میذاره.

      در کشور خودمون با وجود غنی بودن ابنیه و آثار فرهنگی و تاریخی و با وجودیکه حرف زیاد می زنیم ، اما اثری از توجه به تآثیر نورپردازی ابنیه در شب برای جذب و جلب توریست نیست. بابا ، جذب توریست با حرف و هلو بیا برو تو گلو درست نمیشه! برای اینکار هر چقدر هم پول صرف بشه ، برگشت سرمایه اش حتمی و فوریه. ما کجا و اونا کجا ! صد حیف از این بی فکری و بی سلیقگی !

        موضوع دیگه اینکه ، با ساخت دوربینهای دیجیتالی و کنار گذاشته شدن عکاسی با فیلمهای 24 تایی و 48 تایی ، که خیلی پر خرج و هزینه بر بود ، الان توریستها بی وقفه و با دست و دل بازی بی انتها ، در سفرها ، کنار سوژه ها عکس می اندازند. وقتی عکس انداختن اینقدر راحت و بی دردسر و ارزون شده ، رغبت مردم به سفر به محل هایی که سوژه های عکاسی بیشماری داشته باشه بیشتر میشه!

      از هیجان انگیزترین و معمول ترین کارهای هر سفر تفریحی ، عکس انداختن کنار هر مجسمه و بنا و دارودرخته . برای همین جذب توریست ، مستلزم بها دادن به این سوژه ها و توسعه و ترویج اوناست.وقتی توریست راضی و با دستی پر از عکس های جالب و دیدنی به کشورش برگرده ، هرجا بشینه و بلند شه ، از کشور هدف تعریف میکنه و موجب ترغیب مردم کشورش برای بازدید از اونجا میشه.

      ما هی میگیم اقتصاد ، گردشگری ، توسعه ،کار ، پیشرفت ، اما از فعالیت در این حوزه ها خبری نیست . بقول معروف دست به شعار دادنمون خوبه ، اما به این امکانات ارزون و کم خرج کسب درآمد هنگفت برای کشورمون بی توجهیم.

خدا مدیرانمون رو اهل کنه . آمین

مارو هم اهل کنه تا آشغال زمین نندازیم!

بنام خدا

      دوستان سلام

      در پست قبلی وضعیت اسکناس رو در روسیه توضیح دادم و در این پست راجع به تمیزی و نظافت در دو شهری که ما دیدیم یعنی سن پطرزبورگ و مسکو ، چند خطی مصدع حضورتون میشم.

      شهرهای دیگه رو نمیدونم ، اما در این دو شهر ما سطح شهر و خیابانها و پیاده رو ها رو بطوری تمیز و نظیف دیدیم که برامون تعجب آور و خیره کننده بود ، با وجودیکه خیلی هم سطل زباله نداشتن و معلوم نبود سیستم جمع آوری زباله در اونجا چگونه بود ، البته منم خیلی پاپی نبودم و کنجکاوی نکردم ، ولی برام جالب بود و در عین حالی که مردم خود شهر ، از تمیزی شهرشون لذت وافری میبرن ، بلکه برای جذب توریست هم این نکته حائز اهمیت فوق العاده ایه ، خلاصه اینکه خیلی جالب بود و خوشم اومد.

      در اینجا لازمه اضافه کنم که ما هم میتونیم با حرکتی فراگیر ، یعنی با عزمی انفرادی و اجتماعی کم کم شروع کنیم و این لکه ننگ رو از چهره شهرهامون پاک کنیم. بخدا زشت و قبیحه که بزرگ و کوچیک آشغال رو همینطور ول میدن وسط پیاده رو ، و ما مردم ایران باید برای این معضل یه فکر اساسی بکنیم. یه چیزی رو هم اضافه کنم راستی چرا نظافت رو از مدرسه به بچه ها آموزش نمیدن؟

      راجع به اهمیت نورپردازی شهر در شبها و سوژه های عکاسی هم چند سطری تو پست بعدی مینویسم.

بنام خدا

      دو مطلب در باره مترو مسکو نوشتم . سومین و چهارمین مطلب به مترو مسکو مربوط نیست ولی ترجیح دادم هر چهارتا رو تحت همین تیتر بنویسم.اما موضوع سوم که در مسکو و سن پطرزبورگ بطور آشکاری محسوس بود ، اسکناسهای روسیه یعنی همان روبل روسیه بود که من یک برگ و حتی یک برگ که پاره و یا مخدوش باشه ندیدم.حالا شما مقایسه کنید وضع اسکناسهای خودمان را با اسکناسهای آنها.

      اما در کشور ما هیچکس در فکر وضع غم انگیز اسکناسها نیست! امیدوارم مرا ملامت نکنید که اینها چیه نوشتی و حالا چه وقت صحبت در باره اسکناسهای خودمان و دیگر کشورهاست و موضوع جالبتر از این پیدا نکردی که به اسکناسهای مملکت گیر دادی!

      باید بگم در هر کشوری خیلی چیزها به خیلی چیزها ربط داره.یعنی مردمی که به نگهداری و مواظبت از اسکناسهاشون بی تفاوت باشن در سایر مسائل سرزمینشون هم همینطور ولنگار و بی مسئولیت بار میان.البته بیشتر تقصیر رو از مدیران کشور میدونم ، یعنی اگر در ابتدای چاپ جدید اسکناس اعلام کنن که بانکها حق ندارند بهیچوجه اسکناس پاره و خط خطی رو از مردم بگیرن ، دیگه مردم مواظبت میکنن که پول را تمیز و مرتب نگه دارن. همچنین یه علت ناهنجاری اسکناس در ایران ، اندازه اسکناسه که زیادی بزرگه.دیگه اینکه برای رواج جدی و اساسی کارت اعتباری میشه برای خرید با کارت اعتباری جایزه گذاشت.خلاصه سرتونو درد نیارم ، یکی از ضروریات کشورهای موفق ، اینه که اسکناسهاشون تمیز و سالم باشه.

اما مطلب چهارم بمونه برای بعد.

بنام خدا

    روسها مترو درست کردن ، جمع و جور و مختصر و مفید.حالا ببینید این ایستگاه رو با چند نفر اداره می کنن! یکنفر بلیط فروش ، یکنفر برای کنترل پنج دستگاه پله برقی ، یکنفر هم برای راندن قطار. برای نظافت هم ، وقتی مردم مطلقأ روی زمین آشغال نمی ریزن ، دیگه چرا نظافتچی بذارن؟البته شاید کمی اغراق کرده باشم  ولی با کمترین نفرات ، بهترین خدمات رو ارائه میدن .

      نه راهرویی ، نه سالنی ، نه الزام مسافر به پیاده روی ، نه بدو بدو مسافر ، یه سالن صد متری برای تهیه بلیط ، بعد با یه پله برقی سرازیر میشی تو ایستگاه و با برداشتن پنج قدم الی صد قدم ، داخل واگن جا میگیری! به همین راحتی و سادگی!

      حالا بیائید مترو خودمونو ببینید که چه آتیشی زده به بیت المال و چند صد نفر اضافی از سیستم ارتزاق میکنن! خب با این مدل متروسازی باید هم بنالند از زیان دادن مترو!! و دائم دست گدائی شون بسوی دولت دراز باشه.

      کجاست بازرسی که ماست خور این ریخت و پاشها رو تو مملکت ما بگیره؟!

بنام خدا

      جدیدأ سفری به روسیه داشتم که چند چیز نظرم را بخود جلب کرد.از آنجا که این موارد جالب و مهم است ، آنها را با شما عزیزان در میان میگذارم.

      اولین موضوع مترو مسکو و سنت پطرزبورگ بود که بسیار اقتصادی و با کمترین پرت و اتلاف هزینه ساخته شده بود ، به این ترتیب که با ورود به هر ایستگاه و تهیه بلیط و عبور از گیت ها ، بلافاصله در مقابل یک پله برقی قرار می گیرید که شما را یکضرب به وسط سالن انتظار منتقل می کند. قطارهای رفت در دست چپ شما و قطارهای برگشت در دست راست شما قرار دارد و شما با طی کردن چند قدم در داخل واگن قرار می گیرید.مسلمأ برگشت را هم همینطور در نظر بگیرید ، یعنی تا از واگن پیاده می شوید ، با طی کردن چند قدم ، مقابل پله برقی دوم قرار می گیرید که شما را به سالن خروج منتقل می کند.

      سه دستگاه پله اضافی هم درست کرده اند که خاموش است ، اما در مواقع ازدحام توسط یکنفر کنترلچی ، به مسیر پر ازدحام اضافه می شود.

      با این شیوه طراحی ، کلی خرج و برج رو جمع کرده و ساخت ایستگاه و سایر سازه های مربوطه را با کمترین هزینه و مخارج اضافی به سرانجام رسانده اند.همچنین با این شیوه طراحی ، خیلی از پله ها و راهروها و سالنها و راههای جداگانه ساختن ، برای ورود به ایستگاههای هر طرف را حذف کرده اند. مضافأ اینکه ساخت مترو با این روش باعث سرعت در ساخت و بهره برداری ایستگاهها می شود.

      حالا نگاه کنید به مترو سازی در کشور خودمان که معلوم نیست آیا در موقع شروع بکار ، از متروهای کشورهای دیگر بازدید بعمل آورده اند یا نه؟چرا که بنظر می رسد در کشور ما ، تا بتوانند سعی می کنند خرج تراشی کنند! حالا برای چه؟ توضیحش را خودتان بهتر می دانید!

این شیوه ی عوامل اجرائی در کشور ما ، بزرگترین ظلم به مردم خوب این سرزمین برومند است.خدا همه را هدایت کند.

بنام خدای رحمان

      چند روز پیش یکی میره شمال و توی یکی از هتلهای مشهور اونجا اتاق میگیره.نصف شب بنده خدا میاد از توالت استفاده کنه ، زنگ میزنه به رسپشن و اطلاع میده که توالت خرابه و تقاضا میکنه که اون رو که غیر قابل استفاده بوده بیان و درست کنن.

      مسئول رسپشن زیر بار نمیره و میگه .... هم الان بیاد اینجا ما توالت رو درست نمی کنیم.این آقا هم زنگ میزنه به 110 و موضوع رو گزارش میکنه ، دیگه نگو اون کسی که میاد بجای اینکه طرف مسافر رو بگیره طرف همشهری شو می گیره.

      این بابا هم که می بینه دیگه موضوع با زبان خوش حل نمیشه کارتشو در میاره و نشون میده. دیگه اون کارته که رو میشه ورق برمیگرده و همه شون به گه خوردن میفتن و التماس و درخواست و معذرت خواهی و پاچه خواری چشم و نوکرم ، چاکرم و عذرخواهی و ندامت!!

      من که اینارو امروز از فامیل اون صاحب کارت شنیدم ، واقعا خونم بجوش اومد ، از عوضی بودن بعضی از هموطنام.توضیح اینکه باید به اون رسپشن گفت آخه عوضی ، تو اونجا پول میگیری که به مسافر خدمت بدی.چطور بخودت حق میدی که به مسافر دری وری بگی و کار به فحش و فحش کاری بکشه.بعدشم که طرف دست بدامن علامت حاکم بزرگ میشه ، به گه خوردن میفتی. خب عین آدم ، با خوشرویی وظیفه تو انجام بده.مرد حسابی مسافر و ارباب رجوع ولینعمت تو هستن. نان تو و صاحب هتل رو میدن.باید با ادب و احترام و وظیفه شناسی از مردم پذیرایی کنی و باعث بشی اینا برن و صد نفر دیگه رو بفرستن به شهر شما و هتل شما.

      مردک بیشعور عوضی ، تو و همشهریت چرا با یه مسافر باید اینطوری رفتار کنی؟ حالا اون فرد اگه علامت میتی کمان رو نداشت ، آیا حق داشتی با مسافر هر طوری که دلت می خواد رفتار کنی؟

قدر بدونید این مردم نجیب رو و با افتخار به اونا خدمت کنید ، چه علامت حاکم بزرگ رو داشته باشن ، چه نداشته باشن.

بنام خدا

      الان تلویزیون رئیس جمهور رو داشت نشون میداد که در جمع ورزشکاران در مراسم اهدای جوایزشون صحبت می کرد.

هر بار که گوشه ای از صحبتهای ایشون روی در محافل و مجامع می شنوم ، این ویژگی بوضوح به چشم میخوره و اونم اینه که خیلی امیدبخش وروحیه دهنده صحبت می کنن.و این نوع صحبت کردن برای مردم هر کشوری خیلی مغتنم و ارزنده و لازمه.

      اصولا بنظرم از مهمترین کارهای هر رئیس جمهور میهن پرست ، ایجاد امید و انگیزه برای کار و تلاش بیشتر و سختی ناپذیر مردم کشورشه.

و این چیزیه که یه ملت لازم داره. خدا کمکش باشه.

در این باره تحلیل های زیادی شده ، اما بد نیست تحلیل کوتاه بنده رو هم بخونید و نظر بدید که حق با کیه.

      فیلمها بعد از شرکت در جشنواره ، میرن تو صف نوبت اکران.مردم از وقتی که جشنواره تموم میشه ، مدتی رو در انتظار اکران می مونن ، که نسبتأ مدت طولانی ایه.

      با توجه به عادت جدید مردم که اغذیه فروشها و فست فودی ها و پیتزایی ها در مردم ایجاد کردن ، یعنی غذای بیرون رو در منزل خوردن ، این عادت به تماشای فیلمهای سینما هم سرایت کرده.یعنی مردم یه کم دیگه انتظار می کشن ، تا سی دی فیلم مورد علاقه شون در بیاد و اون رو تو خونه تماشا کنن.اینطوری کلی در هزینه ها که اسم نمی برم صرفه جویی میشه.

      بنابر این اقبال مردم به فیلمها کم نشده ، بلکه به سینما کم شده ، فقط همین.

لذا افرادی که در این باره دچار دلشوره هستند و هی اظهار نگرانی و تأسف می کنن ، هیچ نگران نباشن ، خبری نیست/