رفیق شفیق

بسم الله الرحمن الرحیم

 

فامیل بازی دمار از روزگارمون در آورده!

 

      دیگه از خودخواهی های ما ، پارتی بازی فامیلی و قبیلگی و صنفیه.

 

      یارو میبینی ، آبدارچی یه اداره میشه ، از فردا شروع میکنه ، کس و کارشو چپوندن تو اون اداره ، همینطور بگیر و برو بالا ، طرف میبینی شوت شوته ، امّا چون با فلانی نسبت داره ، مثلأ پسرشه ، دخترشه ، باجناقشه ، برادرشه و خلاصه یه کسی شه ، اومده شده مصدر فلان پست ، اونوقت آدمای خیلی با سوادتر و داناتر و دلسوزتر و مکتبی تر ، شدن زیر دست آقا.

 

       بعد هم میبینی یه خرابکاری ببار میاره ، کلّی صدمه به کشور وارد میکنه و میزنه به چاک.

 

       یارو رو اگه بدن تحویل شما ، باقالی هم بارش نمی کنی ، امّا چون فامیل فلان مدیره ، داره به یه ایلی آقایی میکنه. حالا همه اینا بخوره تو سرمون ، جالبه که حتی در کانالهای صحیح ترقّی عادلانه ، مثل انتخابات ، خود ما مردم هم ، به بستگان افرادی که سر کار هستن ، بدون تعمّق در لیاقت و قابلیّت طرف ، می ریم و رأی میدیم و طرف رو می فرستیم تو نهادهای قانونگذاری.

 

      شما بیائید افراد شاغل در ادارات و کارخانجات و امثالهم رو بررسی کنید ، اگه ارتباطات فامیلی رو در همه جا ندیدید ، هر چی خواستید بگید.حتی در شغل های آزاد!

 

      یکی میاد وارد یه حرفه ای میشه ، چهارصباح دیگه ، میبینی تمام ایل و تبار و روستای زادگاهش رو ، کشونده آورده تو اون شغل.

 

      هیچ کدوممون دنبال رضای خدا نیست. فقط پیش برد مقاصد خودمون و فامیل و باند و گروهمون ! یه مدیر میاد سر کار ، یهو میبینی یه اتوبوس آدم میاره دنبالش . میخورن و میریزن و میپاشن. مهمونی که تموم شد ، راهشونو میکشن ، میرن جای دیگه.

 

      ضمنأ بگم ، لازم نیست کسی رو تف و لعنت کنید ، چون ، اگه خودتون هم مثل اونا ، یه وقتی ، دستتون به جائی بند شه ، همون کار اونا رو می کنید!!! همه بفکر اصلاح دیگرانن ، امّا هیشکی بفکر اصلاح خودش نیست.

 

      اگه مردم با خدا تری بودیم ، وضعمون خیلی بهتر از این بود.