ریشه بسیاری از مشکلات4

بسم الله الرحمن الرحیم

 

با سلام

 

     از این قسمت به بعد ، می خواهم زوایای گوناگون این خودخواهی و خود پرستی رو ، تا جایی که در زندگی روزانه ام و در محیط دور و برم دیدم ، به تصویر بکشم. البته ، همین اول بگم جنبه های مثبت ما مردم ایران هم بی اندازه زیاد و غیر قابل توصیفه ، اما چون موضوع بحث در این تاپیک کژیها و کاستیهاست ، صحبت در اون باره رو به بعد موکول میکنم.ضمنآ سعی میکنم جوری مطالب رو بیان کنم که تلویحآ و تصریحآ به گوشه قبای کسی برنخوره ، چون هدف از این بحث ، ریشه یابی عادات غلط فرهنگی عده بیشماری از ماست ، تا با آگاهی از اونها ، هرکسی به خودش مراجعه کنه ، و اگه این اخلاق و رفتار درش هست ، به اصلاح اونها بپردازه ، تا اینکه بتمامه مردمی شویم لایق امت حضرت رسول اکرم(ص).

 

      در اینجا از خوانندگان عزیز میخوام که ، اگه اونها هم مواردی رو سراغ دارن ، برای این حقیر بفرستن ،تا با درج اونا در تاپیک ، بحث پربارتر و کاملتر بشه.

 

      یکی از عادات زشت ما ، بی توجهی به غیر از خودمونه ، که بی احترامی خیلی بزرگ و ناپسندیه.مثلآ میبینی ، طرف تو ماشین آخرین سیستم نشسته ، داخل ماشین رو نگاه میکنی ، میبینی افاده ها و کلاس چنان بالاست ، که یه تریلی نمیتونه اونو جابجا کنه ، اونوقت یهو میبینی ، یه خروار آشغال و پوست میوه رو ، خانومه ، یا آقاهه پرت میکنه وسط خیابون .انگار نه انگار که اینجا شهره. شهر ، مال آحاد مردمه و ما حق نداریم اون رو کثیف کنیم.یا خونه رو ، آب و جارو میکنه ، آشغال رو میاره میذاره کنار کوچه ، البته اگه از پنجره به وسط پیاده رو یا خیابون پرت نکنه.

 

       یا مورد دیگه پوشال کولرشو عوض میکنه ، پوشالای کهنه رو میذاره کنار خیابون.آخه عزیز من ، جان من ، الان قدم به قدم ، سطلهای زباله رو ردیف کردن تو خیابون ، که دو قدم به خودت زحمت بدی بری زباله رو بندازی داخل اونا.دیگر اینکه خدا نکنه یه (ببخشید) احمقی ، یه کیسه ، پر از زباله رو انداخته باشه کنار یه درخت یا تیر چراغ برق. دیگه اون میشه حجت.یعنی نفر بعدی میگه ، خب دیگه ، منهم این کیسه رو میذارم کنار اون.فرض بر اینه که ، گناهش به گردن نفر اوله و کارگر نحیف و درمانده شهرداری ، که میاد و اونا رو جمع می کنه ، به من که فحش نمیده ، فحش مال اولین نفریه که آشغالو گذاشته سر راه.

 

      چون به کوتاه نوشتن هر تاپیک ، اعتقاد جدی دارم ، بقیه اش باشه برای بعد.